ΕΛΕΝΗ ΒΕΡΝΑΔΑΚΗ

Παράλληλα με την κύρια δουλειά της στην κεραμική, η Βερναδάκη κινήθηκε και στο ευρύτερο πεδίο που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε εφαρμοσμένες τέχνες. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως σήμερα έχει σχεδιάσει εκατοντάδες τραπέζια-φόρμες, διαφόρων μεγεθών και ευρηματικών σχημάτων. Μορφολογικά, τα ερείσματα της Βερναδάκη για τα τραπέζια-φόρμες θα πρέπει να αναζητηθούν στο λιτό λεξιλόγιο του μοντερνισμού και κυρίως στις αρχές της γεωμετρικής αφαίρεσης και του κονστρουκτιβισμού, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις συναντάμε και περισσότερο δυναμικά, επιθετικά στοιχεία φουτουριστικού χαρακτήρα. Αυστηρές, γεωμετρικές φόρμες από κεραμική ύλη, ξύλο, μάρμαρο, μωσαϊκό, χάλυβα, τσιμέντο ή σίδηρο, χωρίς προσθήκη παραπληρωματικών διακοσμητικών τμημάτων, κυριαρχούν στον χώρο με τους όγκους και τα ίδια τα υλικά τους.

Την ίδια περίοδο ξεκινά να φιλοτεχνεί κοσμήματα, χρησιμοποιώντας κυρίως τον πηλό καθώς και διάφορα είδη και κράματα μετάλλων. Η δουλειά της στο καλλιτεχνικό κόσμημα θεμελιώνεται στην ιδέα του «αντικοσμήματος» ή αλλιώς του «αντι-διακοσμητικού» κοσμήματος, του κοσμήματος ως καλλιτεχνικού αντικείμενου. Κοινή συνισταμένη των ποικίλων προτάσεων της Βερναδάκη στο καλλιτεχνικό κόσμημα υπήρξε η προσήλωσή της στα απλά και αδρά υλικά καθώς και στο ατελές φινίρισμα, που αφήνει ορατά τα ίχνη της διαδικασίας κατασκευής και την υφή της ύλης.

Στο πλαίσιο της διαρκούς, επίμοχθης έρευνάς της πάνω στο χειροποίητο καλλιτεχνικό αντικείμενο εντάσσονται και τα «Ενθυμήματα», όπου πειραματίζεται με συνθετικά υλικά –νάιλον γάζες, πλαστικά λουλούδια και πλεξιγκλάς–, τα οποία συνδυάζονται με καθρέπτες για τη δημιουργία τετράγωνων επιτοίχιων αντικειμένων-κουτιών, όπως και μια μεγάλη ποικιλία μεταλλικών αντικειμένων από σίδηρο, χαλκό, μπρούντζο, αλουμίνιο και ανοξείδωτο χάλυβα.

Και οι δημιουργίες της στο πεδίο αυτό βασίζονται στο όραμά της –που φέρει έκδηλες επιδράσεις από τις ευρωπαϊκές πρωτοπορίες του μοντερνισμού– για τη σημασία σύζευξης της τέχνης με τη ζωή.